Czym jest liberatura i co wyróżnia ją w świecie literatury? Poznajcie podstawowe fakty na temat tego wyjątkowego gatunku literackiego, który pozwala artystom w pełni wyrazić ich kreatywność.
Liberatura – co to za gatunek?
Liberatura to ciekawa i eksperymentalna forma literatury. Sam termin pochodzi od hiszpańskiego słowa „libro” oznaczającego książkę i łacińskiego „liber”, czyli „wolność”. Takie połączenie sugeruje swobodne podejście do twórzości psiarskiej. Liberatura to rodzaj twórczości totalnej, w której książka nie jest tylko zbiorem stron, ale samodzielnym, artystycznym bytem, a nawet szczególnym artefaktem. Każdy element dzieła literackiego pełni istotną funkcję w całym utworze. Twórcy liberatury postrzegają swoje dzieło jako jednolitą całość, w której zmiana nawet najmniejszego elementu może naruszyć artystyczną strukturę.
Jak powstała liberatura?
Zenon Fajfer, który wprowadził liberaturę do Dekady Literackiej traktatem z 1999 roku, stał się stałą postacią polskiej humanistyki. Jego pomysły spotkały się z oporem wielu osób, co zaowocowało licznymi debatami. Mimo to liberatura nadal istnieje w literaturze, zyskując podziw wybranej grupy osób.
Czym charakteryzuje się liberatura?
W utworach liberackich istotny jest nie tylko pisany składnik tekstu, ale także typografia, design, format, konspekt. Ich wpływ nie ogranicza się tylko do świata werbalnego, a metodami przekazywania informacji może być krój pisma, pusta powierzchnia stron lub inne elementy wizualne, ilustracje nierozerwalnie związane z tekstem, rodzaj papieru lub innego materiału. Prace liberalne mogą przybierać dowolną formę, mogą więc odbiegać od tradycyjnej struktury i wyglądu kodeksu. Głównym założeniem jest to, aby było to dzieło oryginalne, w którym autor lub artysta projektuje książkę.
